Shkon Mulla Sula te mjeku dhe i ankohet se po i
dhëmbin shumë këmbët. Mjeku i thotë të zbathet, ti përvjelë pantallonet dhe nis
tia kontrollojë. Vërenë gishta të shtrembëra, të enjtura, të plagosura, sikur
të kishte shkelur nëpër terren të thepisur. I jep kurën e nevojshme dhe kthehet
Mulla Sula në shtëpi. Pas një muaji sërish shkon te mjeku, kësaj radhe edhe më
keq, madje edhe me nerva jo i qetë. Dikush i ka thënë se po të bëhen me plagë
këmbët nga sheqeri, nga diabeti. Kjo e shqetësonte shumë, sepse i kishin thënë
madje që mund edhe të ti amputojnë këmbët. E shikon mjeku dhe, ç’të shohë,
këmbët për ibret. Lëkura e shputave e skuqur patëllxhan. Gishtat si speca
Tetove. Thembrat si domate kuq si gjaku e të plasaritura nga thatësira. Sakaq
mjeku ia hedh sytë edhe këpucëve të tij. Shikon këmbët, shikon këpucët! I
kthehet Mulla Sulës: - O hoxhë, po më duken
këpucët e vogla në krahasim me këmbët! - Paj, gjithmonë i mbathi 3 numra më të
vogla! - Si morë tre numra më të vogla?! - Paj, i blej kështu që, pastaj, sa
herë që ti zbathë të rri rahat!
No comments: