OPINION: Si e kaliti radikalizmin Mulla Sula në Maqedoni

Mulla Sula është gjallë i interesuar që përmes të gjitha mënyrave dhe metodave ta ruaj kolltukun e uzurpuar. Mulla Sulës i intereson vetëm mirëqenia personale që ia siguron “pushteti i vet” dhe kushdo që e lakmon dhe ia mësyen kësaj mirëqenie ai do të luftohet, do të nxitet në radikalizim. Kjo është politika e Mulla Sulës e cila tashmë po lexohet fare lehtë

Shkruan: Milaim Kransiqi

Në librin e vet të fundit, “Flamujt e Zinj – Rrritja e Isisit”, autori Joby Warrick, fitues i çmimit më të lartë të gazetarisë amerikane “Pulitzer”, veç të tjerash flet edhe për motivet që i kanë nxitur qytetarët e Ballkanit që të rreshtohen në anën e organizatës më famëkeqe terroriste në botë, në ISIS. Autori mundohet të futet në esencë të problemit dhe të gjejë tharmin e kësaj strukture militare, për krijimin e së cilës jo pak faje hedh edhe mbi shtetin e vet amerikan. Duke iu futur në gjenezë problemit autori gjenë shumë fakte dhe argumente se projekti “ISIS” daton që nga vitet 1990 ndërsa merr hov pas intervenimit amerikan në Irak.

Autori sjell aq shumë fakte bindëse sa vështirë se mund t’i përligjen ato. Pikërisht edhe për shkak të kësaj qasje sa profesionale aq edhe vetëkritike, sa të argumentuar aq edhe bindëse, autori shpërblehet me shpërblimin më të lartë të gazetarisë amerikane.

T’i kthehemi aktualitetit tonë, në vendin tonë! Fatkeqësisht, në mungesë të një gazetarie kritike, objektive dhe kombëtare, ne na mbetet që të pajtohemi dhe të gjunjëzohemi para fakteve të gazetarisë së huaj që na i hulumton problemet tona.

Radikalët fetarë asnjëherë nuk mund të dalin nga qendrat kulturore, nga garat arsimore, nga aktivitetet e ndryshme kombëtare por, thjesht, ata dalin ose si pasojë e indoktrinimit fetar nëpër qendra fetare ose si pasojë e politikave të gabueshme të institucioneve gjegjëse fetare. Derisa në Shqipëri dhe në Kosovë këta celula radikale u lindën nga indoktrinimi fetar që vinte nga të ashtuquajturat “shoqata humanitare islamike”, në Maqedoni kjo u bë për shkak të politikave shumë të gabueshme dhe tepër antikombëtare dhe antifetare të Institucionit të vetëm që thirrej si përgjegjëse për jetën fetare islame, BFIM!

Me ardhjen në krye të BFI-së të Sulejman Rexhepit, në vitet ’90, atëherë kur nisi demokratizimi i shoqërisë sonë si dhe demontimi i sistemit komunist duke e bërë të lejueshme tërë atë që e kishte ndaluar për 50 vjet ky sistem, do të nisë edhe fuqizimi i këtij Institucioni. Nën  petkun e kombëtarisë do të zhvillohen shumë procese dhe aktivitete antikombëtare. Në emër të ruajtjes nga influencat e huaja ideologjike e fetare, gjënë e parë që do ta bëjë Sulejman Rexhepi do të jetë privatizimi i BFI-së duke e shndërruar dal nga dal në firmë private të familjes së tij. Megjithatë Sulejman Rexhepit do t’i duhet oponencë e cila do “t’ia mundësonte” demonstrimet e kualiteteve të veta kombëtare, të cila, gjithherë kanë qenë dhe ngelin shumë të diskutueshme.

Këtë oponencë ai do ta sigurojë duke dërguar studentë nëpër shumë “qendra islamike”, madje këtë aktivitet e quante si shumë kombëtare meqë po na shkolluaka kuadro shqiptar. Përmes BFI-së që nga ato vite kur Sulejman Rexhepi erdhi në krye të BFI-së e deri më sot, mund të thuhet se nga ato “qendra islamike” kanë kaluar dhe janë kthyer mbi 300-400 studentë, prej të cilëve punësoi disa që pranuan lojalitetin deri në nënshtrim, kurse të tjerët me dinjitet personal i shpalli armiq të fesë dhe të BFI-së! (Sot, secili prej tyre veç e veç ka më shumë ithtarë e pasues se sa që ka Mulla Sula). Natyrisht, ky kontigjent teologësh nuk do të pajtohen aq lehtë me kualifikime të tilla të Mulla Sulës por do të mundohen  me mish e me shpirtë që t’i shprehin përgatitjet e tyre profesionale fetare. Ndihmë do të kërkojnë nga profesorët e tyre turko-arabë, nga miqësitë e krijuara gjatë studimeve nëpër qendrat ku kishin studiuar.

Duke menduar Mulla Sula se në këtë formë po i margjinalizonte të gjithë ata që nuk e llogarisin si “Sulltan Sulejman” në fakt po kontribuonte në krijimin e një grupi komunitar të gatshëm për të mbijetuar qoftë edhe përmes radikalizimit të formave mbijetuese. Mulla Sula e dint se dhe radikalizimi i tyre do të shkojë në llogari të vetin personal, sepse do të kërkojë ndihmë nga organet e shtetit por edhe nga komuniteti ndërkombëtar për eliminimin e tyre. Prandaj, jo njëherë ka sinjalizuar se ekzistojnë disa xhami që nuk i kontrollon ai për ç’gjë kërkonte intervenime policore.

Ky komunitet prej teologëve “të radikalizuar” kurë nuk ka qenë kundër BFI-së, kurrë nuk ka qenë kundër shkollës juridike tradicionale të myslimanëve të vendit, Medh’hebit Hanefij, por, gjithnjë kanë qenë kundër politikave antiislame dhe antikombëtare të Mulla Sulës. Në momentin kur Mulla Sula ndjeu se po i rrezikohet kolltuku e ftoi në ndihmë këtë komunitet duke i instaluar nëpër pozita kyçe “liderët” e grupacioneve të ndryshme. Që nga ai çast të gjithë u lëshuan me vrull në dhënien e kontributit të tyre islam, kurse ky aktivitet po i pengonte Mulla Sulës, sepse ai nuk ishte mësuar me këtë ritëm dhe tempo të punës, si ajo e këtyre të rinjëve të stigmatizuar për shkak të formës së tyre të jashtme (mjekrave, veshjeve, ecjes, stil ku i të jetuarit si pasojë e influencimit të kulturave të huaja si dhe i përjashtimit pa mëshirë nga kultura autoktone për shkak të shenjave dalluese të politikave arsimore prej nga vinin), prandaj edhe do t’i përjashtojë sërish nga gjiri i BFI-së. Do t’i përjashtojë sepse angazhimi i tij do të binte nën hijen e elanit të atyreve të cilët me dekada i kishte mbajtur larg dyerve të BFI-së duke i shpallur armiq, madje edhe duke mbajtur relacione me Sasho Mijallkovin, kundër tyre.

Natyrisht duke qenë skajshmërisht të zhgënjyer, duke ngelur pa kurrfarë perspektive, duke u ndjerë të përjashtuar, ata do t’i rikthehen qendrave të tyre të pjekurisë intelektuale. Duke u llogaritur si të bllokuar dhe të margjinalizuar, si të rrezikshëm e të përjashtuar nga BFI-ja që po ndihmohej nga po ato struktura komuniste policore, ata detyrimisht që do të radikalizojnë qëndrime, koncepte, bindje dhe, ëndërrat e veta do t’i shohin në një “shtet islamik”. Dikush do të shkojë, dikush do të vritet, dikush do të kthehet por kjo ëndërr te shumica e këtyre “mjekrave” nuk do të shuhet, sepse këtë e ushqen Mulla Sula me veprimet dhe politikat e tij antikombëtare e antifetare. Mulla Sulës nuk i intereson se kush çka vepron në emër të fesë, nuk i intereson se kush çka boton e as sa shoqata botuese islame veprojnë në Maqedoni, Mulla Sulës nuk i intereson kush si falet dhe ku falet, nuk i intereson kush sa helmon koncepte kombëtare e kush sa njollosë bindje të shëndosha fetare. Mulla Sula është gjallë i interesuar që përmes të gjitha mënyrave dhe metodave ta ruaj kolltukun e uzurpuar. Mulla Sulës i intereson vetëm mirëqenia personale që ia siguron “pushteti i vet” dhe kushdo që e lakmon dhe ia mësyen kësaj mirëqenie ai do të luftohet, do të nxitet në radikalizim. Kjo është politika e Mulla Sulës e cila tashmë po lexohet fare lehtë dhe për të cilën tërthorazi flet në librin e vet të fundit autori amerikan, Joby Warrick. Mulla Sula kurrë nuk ka pranuar që të përfshihet në luftë kundër koncepteve dhe platformave të huaja antiislame dhe antishqiptare por, gjithnjë i ka luftuar të gjithë ata kuadro që e kanë rrezikuar me tharje nga hija e rëndë e dinjitetit dhe e personalitetit të tyre.