Opinion: Maqedonia laborator i prodhimit të pasaportave dhe letërnjoftimeve false

Po flitet se u kapën mbi 30 mij letërnjoftime të falsifikuara. Një vit më parë opinionin i vendit u skandalizua nga afera e falsifikimit të pasaportave biometrikë, Atëherë, flitej se shërbimet e huaja në këtë falsifikim po e ndërlidhnin edhe Bshkësinë Fetare Islame të RM-së. Qytetarët e Turqisë duhej të shkonin në haxh

Nga Mathew Davis

Këto ditë opinioni i gjërë i vendit u skandalizua me një aferë e cila, për më tepër, flet për “vdekjen klinike” të institucioneve kyçe të shtetit. Afera nxori në dritë ekzistimin e hiç më pak se 30 mij letërnjoftimeve të falsifikuara e që janë përdorur në zgjedhjet e fundit parlamentare. Tashmë institucionet përkatëse shtetërore disponojnë me një numër të konsiderueshëm të këtyre letërnjoftimeve dhe, pas analizës përkatëse që do t’ju bëhet, do të duhej që urgjentisht të dalin me të dhëna konkrete. Ajo që tashmë dihet është fakti që, në këtë aferë, është përdorur baza e të dhënave të MPB-së kurse në këtë projekt sekret kanë marrur pjesë edhe funksionerë të lartë të kësaj Ministrie.

Çuditërsht, edhe përfaqësuesit e  partisë maqeonase që udhëheq me pushtetin kërkon nga ministri aktual i policisë Oliver Spasovski, sekretar i përgjithshëm i LSDM-së, që sa më parë ta zbardhë këtë aferë dhe t’i nxjer para drjtësisë të gjithë keqbërësit. Kësisoj, që të dy partitë u gjendën si të shokuar nga kjo aferë, kurse VMRO me insistimin e saj që të zbardhet kjo aferë, sikur dëshiron të mbjell një bindje në opinion se, ky falsifikim i tëri është i njrëzve të LSDM-së.

Megjithatë, opinion i vendit, hiç më larg se një vit më parë, pati rastin të tronditet edhe nga një aferë, edhe më të rnadhe, e cila preku shumë keq po këtë ministri si dhe pushtetin aktual. Në mediat e Shkupit u publikua një videomaterial që tregonte se si në një ambient të mbyllur shtypeshin pasaporta biometrike false.

Vendi ku po shtypeshin pasaportat ishte shtëpi private apo apartament. Një person i panjohur, i cili gjithësesi që ka qenë aktor në këtë falcifikim, ka xhiruar çdo detaj ku përgatiteshin pasaportat biometrike. Në tavolina dhe dysheme të lokacionit vëreheshin një numër i madh i pasaportave të përgatitura, dokumente të tjera, vula dhe firma të MPB-së si dhe materiale tjera biometrike. Ndërsa gjitha këto përgatiteshin me makinerinë speciale për pasaporta.

Kurrë nuk u ndriçua ky rast kurse imazhi i institucioneve gjegjëse si dhe i vetë shtetit u dëmtua rënd. U hesht për vdekje ky falsifikim i cili pa dyshim që kishte gjeneruar një sasi të konsidrueshme të përfitimeve material.

Të dhënat e shërbimeve të huaja këtë akt falcifikimi e konsideronin si vepër e BFI-së në bashkëpunim me njerëz konkretë nga radhët e BDI-së si dhe të funksionarëve të lartë të MPB-së. Jo rastësisht kësaj afere i priu edhe raporti i Stej Departamentit Amerikan i cili fiste për përfitimet e majme të njeriut konkret në BFI nga shitja në vlerë prej 400 eurove të  vizave për në Haxh të cilat jepen falas nga ministria e jashtme arabe.

Shkuarja në Haxh është e limituar, dmth secili shtet e ka të kufizuar kuotën e dërgimit të myslimanëve për në haxh. Këtë masë ligjore më së rëndi e përjetojnë qytetarët e Tuqisë të cilët janë në gjendje të paguajnë majmë vetëm të gjejnë mënyra për të shkuar në Haxh. Maqedonia ka një dispërputhje të kuotës me numrin real të myslimanëve të vendit. Dhe, pikërisht kjo kuotë, mbushej me numrin e qytetarëve të Turqisë. Kusht për marrjen e vizës arabe ishte që qytetari të jetë resident, të ketë një dokument me të cilin do ta dëshmonte shtetësinë. Dokument më valid se sa pasaporta nuk ka. Prandaj, jo rastësisht edhe në ato pasaporte që u fotografuan sa për ta ilustruar dhe vërtetuar lajmin, shiheshin persona me identitet turk. Mbase kjo është arsyeja që skandali u hesht dhe u harrua shumë shpejt. Turqët u pajisën me pasaporta false sa për të udhëtuar në Haxh dhe se kjo pasaportë asnjëherë më nuk mund të përdoret, sepse qytetarët turq në haxh shkojnë vetëm një herë ndërsa vetë kanë pasaportën turke edhe më të fuqishme se sa atë maqedonase.

Po si mund të harrohen të gjithë ata individë të BFI-së, funksionarë të BDI-së dhe MPB-së të Jankullovskës , të cilët përfituan para të majme nga ky akt falsifikimi. Pastaj, gjuha diplomatike këtë akt do ta quante tradhëti të protokolit, ndërsa gjuha e kodit penal do ta quante vepër e krimit të organizuar nga institucionet me relevancë të shtetit, akt ky i denjë për “banane republikat”.

Masat kundër këtij falsifikimi skandaloz nuk do të duhej të ishin vetëm “izolimi i institucionit” siç po shihet kjo në rastin e BFI-së.  Masat morale në rastin konkret do të ishin po ashtu vepër penale. Falsifikimi do të duhej t’i nxirrte para bankës së akuzës të gjithë ata që me aq lehtësi i futen përligjjes së vendimeve shtetërore.