(Rreth shqetsimeve antikombëtare të Sulejman Rexhepit të shprehur në kollumnen e tij të fundit me titull «Nacionalizmi strehë e fundit (e para) e horrave », të botuar në Koha e në disa potale lokale)
Shkruan Sevdie Riza
Në kollumnen e parafundit Sulejman Rexhepi kishte nënshkruar një tekst me titull “Të gjithë terroristët nuk janë myslimanë”! Pa dyshim, kjo frazë e përgjysmuar është shkëputur nga ajo frazë më e gjërë raciste që thotë “Të gjithë terroristët nuk janë myslimanë, të gjithë myslimanët janë terrorist”! Nga vetë titulli me një sintaksë sllave, shihet që nga egoja e Sulejman Rexhepit ka shpërthyer ajo urrejtje psikopatike kundër çdo gjëje që nuk mbanë vulën dhe siglën e tij. Mulla Sula tani është në fazën e urrejtjes së gjithçkafit, sepse, ai ka bindjen se tashmë çdo gjë është duke vepruar kundër tij.
Nisur nga kjo logjikë, del edhe shkrimi tjetër, kollumna e fundit, e cila, fatkeqësisht sërish mbanë autorësinë e Sulejman Rexhepit. Shkronjësi kësaj radhe nuk ka mbajtur kurrfarë llogarie për personalitetin e “Sulejmanit të madhërishëm”, ose, e njeh aq mirë këtë personalitet sa e ka fare të qartë që kemi të bëjmë me një individ pa kokërr personaliteti. Sido qoftë, lavdërimet dhe sharjet, sukseset dhe pasojat në publicistikë i bartë vetëm nënshkruesi i teskteve
Sulejman Rexhepi, në tekstin e vet të fundit me titull “Nacionizmi strehë e fundit e horrave” na del edhe si bixhozxhi, si njohës i përkryer i pokerit, si mjeshtër i kësaj loje me letra, të cilës lojë i përngjanë edhe loja me nacionalizmin.
Në këtë shkrim shihet qartë se Sulejman Rexhepi nuk i ka punët mirë me nacionalizmin shqiptar, shihet qartë se ia ha barkun pamundësia për të spiunuar mbi nacionalizmin shqiptar, i cili, aq shumë është evoluar sa që Mlla Sulës nuk ia ka lënë kurrnjëfarë fshehtësie për ta spiunuar nën siglën “Zharko”. Por, që mos të zhveshet i tëri, që mos t’i dalë në mejdan ky shqetësim përvëlues, Mulla Sula në sfondn e nxjer nacionalizmin maqedons, i cili, fatkeqësisht po e dërmuaka shumë popullin Maqedonas. Ka nisur t’i hajë palla Mula Sulës për maqedonasit, apo, thjesht, i pengon nacionalizmi shqiptar i cili po e pengon integrimin e plotë të shqiptarëve në shoqërinë maqednase, deri në asimilim të tij.
Nese lexohet me kujdes ky shkrim, menjëherë do të kuptohet hilja e Sulejman Rexhepit. Pse i gjithë ky nacionalizëm shqiptar, kjo strehë e fundit e horrave! Me këtë titull, dy vjet e dy muaj më parë, patën zhvilluar një polemikë të ashpër Ismail Kadare, në njërën anë me nacionalistët e tjerë dhe, në anën tjetër Fatos Lubonja me lubonjat (dashnorët) e vet. Natyrisht, Kadare do ta mbrojë dhe jusifikojë prezencën përjetë të nacionlizmit te populli shqiptar bazuar në konstelacionet aktuale politike në Ballkan, ndërsa Lubonja do ta shajë këtë nacionalizëm duke denjuar në vdekjen e popullit shqiptar si gjë e pëlqyshme dhe e preferueshme për gjenin shqiptar që duhet të udhëtojë nëpër gjakrat e popujve të huaj. Kështu mendon edhe sot e kësaj dite, ky farë mjerani, armik i fesë islame, i xhamive tona si dhe përçmues i shqiptarëve gegë. Si duket Sulejman Rexhepi e ka gjetur diku së fundmi këtë polemikë dhe i ka pëlqyer qëndrmi i Lubonjës i cili shpërthen antishqiptarçe pikërisht për faktin që shqiptarët e kanë lënë në bisht të proceseve kombëtare. Po këtë hall e ka edhe matufi Sulejman Rexhepi.
Nacionizmi shqiptar ia ka humbur iftibarin Sulejman Rexhepit te sllavët. Ai as nuk pëlqehet, as nuk pritet dhe as nuk vizitohet nga punëdhënësit e vet sllav. Kjo e mundon atë dhe, krejt fajin ia hedh nacionalizmit shqiptar. Po pa këtë nacionalizëm a kishte ndodhur fitorja epike e shqiptarëve kundër Serbisë? Pa këtë nacionalizëm a do ta kishim sot krenarinë e kombit, Adem Jasharin dhe familjen martire të tij! Pa këtë nacionalizëm a do ta kishim sot një si Agim Krasniqi, si Harun Alia, Sami Ukshini, Beg Riza e Mirsad Ndrecaj! Pa nacioalizmin shqiptar, a do të kishte ndodhur disfata epike e maqedonasëve në konfliktin e vitit 2001. Nacionizmi shqiptar i Lazim Destanit, bisnesmenit dhe patriotit tonë, ka bërë që prej tij sot në hyrje të Tiranës të kemi një nga përmendoret unike në botë, atë të Shqiponjës që i rri si pararoje shqiptarizmës sonë. Një përmendore e tillë, ndonëse në miniaturë, do të ngritet edhe në hyrje të Shkupit të Vjetër, falë nacionlizmit dhe ndjenjave patriotike të Izet Mexhitit. Po pse shqiponja i penguaka Sulejman Rexhepit?
Nëse i pengon naconalizmi maqedonas Sulejman Rexhepit, po ç’pati ky me nacionalizmin shqiptar. Nacionalizmi shqiptar, për dallim nga ai sllav është shumë pozitiv, shumë fisnik dhe shumë njerëzor, sepse angazhohet për shpëtim kombëtar, e jo për sulme e robërime kombëtare. Nacionalizmi shqiptar nuk ofendon askend, nuk e kërcënon askend, thjesht është shpëthim iluminist për komb e për atdhe. Dhe, kjo e pengon Sulejman Rexhepin? Apo, është ndonjë zhgënjim i madh fishtijan “Le ta dijë bota mbar se Gjergj Fishta s’asht ma shqiptar”! Nga fakti që Sulejman Rexhepi e ka humbur rrënjësish përkrahjen dhe respektin popullor, tani duhet të sulmohet shtylla kryesore e këtij populli, t’i sulmohet nacionalizmi? Zoti e di se cila strehë e fundit do të jetë për Sulejman Rexhepin!
Huazuar nga Opinione
Nisur nga kjo logjikë, del edhe shkrimi tjetër, kollumna e fundit, e cila, fatkeqësisht sërish mbanë autorësinë e Sulejman Rexhepit. Shkronjësi kësaj radhe nuk ka mbajtur kurrfarë llogarie për personalitetin e “Sulejmanit të madhërishëm”, ose, e njeh aq mirë këtë personalitet sa e ka fare të qartë që kemi të bëjmë me një individ pa kokërr personaliteti. Sido qoftë, lavdërimet dhe sharjet, sukseset dhe pasojat në publicistikë i bartë vetëm nënshkruesi i teskteve
Sulejman Rexhepi, në tekstin e vet të fundit me titull “Nacionizmi strehë e fundit e horrave” na del edhe si bixhozxhi, si njohës i përkryer i pokerit, si mjeshtër i kësaj loje me letra, të cilës lojë i përngjanë edhe loja me nacionalizmin.
Në këtë shkrim shihet qartë se Sulejman Rexhepi nuk i ka punët mirë me nacionalizmin shqiptar, shihet qartë se ia ha barkun pamundësia për të spiunuar mbi nacionalizmin shqiptar, i cili, aq shumë është evoluar sa që Mlla Sulës nuk ia ka lënë kurrnjëfarë fshehtësie për ta spiunuar nën siglën “Zharko”. Por, që mos të zhveshet i tëri, që mos t’i dalë në mejdan ky shqetësim përvëlues, Mulla Sula në sfondn e nxjer nacionalizmin maqedons, i cili, fatkeqësisht po e dërmuaka shumë popullin Maqedonas. Ka nisur t’i hajë palla Mula Sulës për maqedonasit, apo, thjesht, i pengon nacionalizmi shqiptar i cili po e pengon integrimin e plotë të shqiptarëve në shoqërinë maqednase, deri në asimilim të tij.
Nese lexohet me kujdes ky shkrim, menjëherë do të kuptohet hilja e Sulejman Rexhepit. Pse i gjithë ky nacionalizëm shqiptar, kjo strehë e fundit e horrave! Me këtë titull, dy vjet e dy muaj më parë, patën zhvilluar një polemikë të ashpër Ismail Kadare, në njërën anë me nacionalistët e tjerë dhe, në anën tjetër Fatos Lubonja me lubonjat (dashnorët) e vet. Natyrisht, Kadare do ta mbrojë dhe jusifikojë prezencën përjetë të nacionlizmit te populli shqiptar bazuar në konstelacionet aktuale politike në Ballkan, ndërsa Lubonja do ta shajë këtë nacionalizëm duke denjuar në vdekjen e popullit shqiptar si gjë e pëlqyshme dhe e preferueshme për gjenin shqiptar që duhet të udhëtojë nëpër gjakrat e popujve të huaj. Kështu mendon edhe sot e kësaj dite, ky farë mjerani, armik i fesë islame, i xhamive tona si dhe përçmues i shqiptarëve gegë. Si duket Sulejman Rexhepi e ka gjetur diku së fundmi këtë polemikë dhe i ka pëlqyer qëndrmi i Lubonjës i cili shpërthen antishqiptarçe pikërisht për faktin që shqiptarët e kanë lënë në bisht të proceseve kombëtare. Po këtë hall e ka edhe matufi Sulejman Rexhepi.
Nacionizmi shqiptar ia ka humbur iftibarin Sulejman Rexhepit te sllavët. Ai as nuk pëlqehet, as nuk pritet dhe as nuk vizitohet nga punëdhënësit e vet sllav. Kjo e mundon atë dhe, krejt fajin ia hedh nacionalizmit shqiptar. Po pa këtë nacionalizëm a kishte ndodhur fitorja epike e shqiptarëve kundër Serbisë? Pa këtë nacionalizëm a do ta kishim sot krenarinë e kombit, Adem Jasharin dhe familjen martire të tij! Pa këtë nacionalizëm a do ta kishim sot një si Agim Krasniqi, si Harun Alia, Sami Ukshini, Beg Riza e Mirsad Ndrecaj! Pa nacioalizmin shqiptar, a do të kishte ndodhur disfata epike e maqedonasëve në konfliktin e vitit 2001. Nacionizmi shqiptar i Lazim Destanit, bisnesmenit dhe patriotit tonë, ka bërë që prej tij sot në hyrje të Tiranës të kemi një nga përmendoret unike në botë, atë të Shqiponjës që i rri si pararoje shqiptarizmës sonë. Një përmendore e tillë, ndonëse në miniaturë, do të ngritet edhe në hyrje të Shkupit të Vjetër, falë nacionlizmit dhe ndjenjave patriotike të Izet Mexhitit. Po pse shqiponja i penguaka Sulejman Rexhepit?
Nëse i pengon naconalizmi maqedonas Sulejman Rexhepit, po ç’pati ky me nacionalizmin shqiptar. Nacionalizmi shqiptar, për dallim nga ai sllav është shumë pozitiv, shumë fisnik dhe shumë njerëzor, sepse angazhohet për shpëtim kombëtar, e jo për sulme e robërime kombëtare. Nacionalizmi shqiptar nuk ofendon askend, nuk e kërcënon askend, thjesht është shpëthim iluminist për komb e për atdhe. Dhe, kjo e pengon Sulejman Rexhepin? Apo, është ndonjë zhgënjim i madh fishtijan “Le ta dijë bota mbar se Gjergj Fishta s’asht ma shqiptar”! Nga fakti që Sulejman Rexhepi e ka humbur rrënjësish përkrahjen dhe respektin popullor, tani duhet të sulmohet shtylla kryesore e këtij populli, t’i sulmohet nacionalizmi? Zoti e di se cila strehë e fundit do të jetë për Sulejman Rexhepin!
Huazuar nga Opinione
No comments: